Ang sumusunod na artikulo ay isinulat ng Bay Area Racial Equity & Justice Committee (REJ) at unang lumabas sa Winter 2021 na edisyon ng “Lift Every Voice,” isang quarterly newsletter sa buong ahensya.
8 na araw.
Iyan ang tagal ng limang magkakaibang ahensya upang mahanap ang mga labi ni Gabby Petito, isang 22-taong-gulang na batang babae na nawala pagkatapos mag-backpack kasama ang kanyang kasintahan sa Wyoming.
9 na buwan.
Gaano katagal bago mahanap ang mga labi ng katawan Katelyn Kelley, isa pang 22 taong gulang na babae na nawala noong 2020 mula sa Wisconsin Menominee Reservation.
Ano ang isang pangunahing pagkakaiba dito? Si Gabby Petito ay maputi at si Katelyn Kelley ay Katutubo. Anim na buwan na ang nakalipas mula nang mangyari ang trahedyang ito at habang tila may pagsasara ng pinto sa kasong ito at sinasagot ang mga katanungan ng pamilya ni Gabby, isyu pa rin ito sa ating isipan. Napakahalaga na manatiling mapagbantay tayo sa karahasan at kawalan ng katarungan sa mga komunidad na ating pinaglilingkuran, habang ang iba pang bahagi ng mundo ay nagki-click sa susunod na channel, kuwento, o post.
Ayon sa ulat ng estado ng Wyoming ng “Nawawala at Pinatay na mga Katutubo,” hindi bababa sa 710 Indigenous na indibidwal ang nawala mula 2010 hanggang 2020. 57% ay babae o babae at 85% ay juvenile. Ayon sa ulat, 30% ng mga Indigenous homicide victims ang gumawa ng balita, kumpara sa 51% ng mga puting biktima. 18% lamang ng mga pagpatay sa mga Katutubong babae at babae ang naiulat sa mga pahayagan. Sa kasamaang palad, ang mga numerong ito ay hindi lamang tiyak sa Wyoming. Ayon sa ulat mula sa Pambansang Institute of Justice, noong 2016 mayroong 5,712 na ulat ng nawawalang American Indian at Alaska Native na mga babae at babae sa United States, ngunit 116 cases lang ay ipinasok sa pederal na database ng mga nawawalang tao.
Noong 2004, si Gwen Ifill, na hindi mabilang na nasira ang mga hadlang bilang isang Black na babaeng mamamahayag, naglalagay sa isang panel ng kumperensya, "Tinatawag ko itong 'missing white woman syndrome.' Kung may nawawalang puting babae, tatakpan mo iyon, araw-araw.”
Ang pagkawala ni Gabby Petito ay nabighani sa mga Amerikano at internasyonal na madla. Sa kanyang kaso na nangingibabaw sa mga headline ng balita sa buong mundo, nakita ng mga manonood ng balita at social media ang kanilang mga sarili na halos mga kalahok sa media ecosystem–nagpo-post, nag-repost, nagbabahagi, at gumagawa ng content sa Instagram, Reddit, TikTok, Facebook, at Snapchat. Para bang ang mundo ay nakikilahok sa isang totoong buhay na misteryo ng krimen. Ang mga tao ay namuhunan. Gayunpaman, para sa maraming kaso ng nawawalang mga Katutubong kababaihan, ang antas ng pagkahumaling ay hindi tumutugma kahit saan malapit sa antas ng interes para kay Gabby.
Ano ang Nagtutulak sa Pagkakaiba sa Saklaw?
Sa isang antas, ang sanhi ng kawalan ng timbang ay tila simple. "Ang parehong dahilan kung bakit iba ang coverage ng media para sa mga puting babae kaysa sa mga babaeng may kulay ay ang parehong dahilan kung bakit ito ay nakakakuha ng labis na atensyon," sabi ni Gina Masullo, Associate Professor ng Journalism at Media sa University of Texas sa Austin. "Nabubuhay tayo sa isang sistema na naglalagay ng mga puting babae sa mas mataas na halaga." Bakit ito? Ang sisihin ay hindi maaaring ilagay sa industriya ng pamamahayag lamang. Ang sistematikong pagkiling ng saklaw ng mga nawawalang tao ay medyo mas kumplikado kaysa sa iniisip ng isa.
Ang pagpapatupad ng batas ay gumaganap din ng isang papel sa mga pagpapasiya ng pagiging karapat-dapat sa balita. Ang mga ugnayang pampubliko ng mga departamento ng pulisya ay kadalasang nagsisilbing mga punto ng pagsasala para sa krimen. Ang mga departamento ng balita ay maaaring magbigay ng tip sa mga mamamahayag sa mga partikular na kaso o hilingin sa mga ahensya ng balita na magpatakbo ng mga partikular na kwento upang makatulong na mabuksan ang mga hindi nalutas na krimen.
In a 2020 pag-aaral sa pagsusuri sa pamamaraan kung paano sinasaklaw sa pahayagan ang mga kaso ng nawawalang tao, napagpasyahan na ang pulisya, hindi ang media, ang kadalasang tunay na puwersang nagtutulak sa pagtukoy kung aling mga kaso ang nakakuha ng atensyon ng media at alin ang hindi.
At ang nakakabaliw? Naiintindihan at alam ng tagapagpatupad ng batas ang papel nito sa ecosystem ng media. Ayon sa kaparehong pag-aaral noong 2020, sinabi ng isang opisyal ng pagpapatupad ng batas sa New York City, "Ayokong ibalita sa napakaraming bata na ang publiko ay magiging tulad ng, 'Oh, ito ay isa na namang takas.' Kaya, ako ang nagdedesisyon kung sino ang maglalagay ng balita at hindi ang maglalagay ng balita.”
Ang hindi pagkakapantay-pantay ng mga tagapagpatupad ng batas na tumatawag sa mga shot kung sino ang inilalagay sa balita at kung sino ang hindi ay halos hindi maarok. Oo, mayroong walang malay na pagkiling na gumaganap ng isang papel sa paggawa ng desisyon, ngunit mayroong isang malay na pagpili na muli at muli ilagay ang puti, mayaman, kaakit-akit na babae sa siklo ng balita kaysa sa hindi mabilang na kababaihan at mga taong may kulay na nawawala sa bawat araw.
Ano ang Magagawa Nila?
Habang iniisip natin ang kamakailang kapaskuhan, maaari tayong makaramdam ng nostalhik o pasasalamat sa oras na kasama natin ang ating mga mahal sa buhay. Ngunit para sa maraming pamilya ng mga nawawalang bata na hindi puti, maaaring wala silang ganoong mahalagang oras. Sila ay natatalo sa isang sistemang walang pakialam sa kanila. Ang tanong ay nananatili, ano ang ginagawa natin bilang isang umuusbong na kultura upang labanan ang Missing White Woman Syndrome sa media ecosystem? Maaari naming patuloy na itaas ang kamalayan ng mga pagkakaiba-iba at upang makisali sa makabuluhang pag-uusap tungkol sa kanilang pag-iral at mga implikasyon.
Ang pagtaas ng kamalayan ay mahalaga sa loob ng mga organisasyon ng balita at tagapagpatupad ng batas, na higit na responsable sa pagtukoy sa pagiging karapat-dapat sa balita ng isang kuwento. Ang mga organisasyon ng balita at mga platform ng social media ay dapat na sinadya sa kanilang mga pagpipilian sa editoryal at mga pattern ng algorithm tungkol sa mga kuwento at post ng mga nawawalang tao upang matiyak na ang mga iniharap na biktima ay isang tumpak na pagmuni-muni ng pangkalahatang demograpiko ng mga naturang kaso.
Malamang na nagiging mas madali ang pagkamit ng layuning ito kapag ang mga newsroom at mismong tagapagpatupad ng batas ay magkakaibang lugar na puno ng mga indibidwal na may iba't ibang background at karanasan, at tinuruan ang epekto ng walang malay na pagkiling sa lahi.
Ang mga mamimili ng balita, tulad ng ating sarili, ay maaari ding magkaroon ng epekto sa pamamagitan ng pagpapahiram ng ating mga pananaw sa mga kwento ng balita at mga post sa social media tungkol sa mga nawawalang tao mula sa mga grupong hindi gaanong kinatawan. Kung ang mga numero at sukatan ay nagpapakita ng tumaas na interes sa mga kuwentong iyon, ang mga karagdagang katulad na kuwento ay susunod.
Gusto naming malinawan: Ang kaso ni Gabby ay isang trahedya na hindi dapat tiisin ng walang pamilya.
Ngunit ang ibang mga nawawalang tao na hindi kamukha ni Gabby ay dapat ding makinabang sa parehong uri ng spotlight. Ang mga pamilya ng iba pang mga nawawalang tao ay karapat-dapat sa mga sagot tulad ng kay Gabby. Kung tutuusin, hindi lang mga puting babae at babae ang nawawala.
Larawan ng ulo sa kagandahang-loob ng Doi
