Kung tatanungin mo ang Pacific Clinics Resource Parents Arnicca at Juana kung kailan sila nagsimulang mag-ampon, ang mag-asawa ay magsasabi sa iyo ng dalawang magkaibang kuwento.
Sa kauna-unahang pagkakataon na si Juana ay naging resource (foster) parent siya ay 17 taong gulang, halos wala sa sistema ng pag-aalaga sa kanyang sarili, at nakakuha ng legal na pangangalaga sa kanyang mga kapatid.
“Pangarap ko silang ilabas. Mga anak ko sila,” sabi ni Juana.
Bata pa si Arnicca nang ipakilala sa kanya ang ideya ng pagpapalaki, ngunit ang kanyang karanasan ay sa pamamagitan ng lente ng paglilingkod bilang isang resource family. Noong 12 taong gulang si Arnicca, sinimulang alagaan ng kanyang ina ang mga sanggol at paslit na nangangailangan ng pansamantalang pangangalaga.
"Magkakaroon ako ng 13-15 na kapatid na babae at lalaki ngayon kung gusto ko," sabi niya, na nagsasalita sa katotohanan na nais niyang matanggap niya silang lahat.
Palaging iniisip ni Arnicca na susundin niya ang mga yapak ng kanyang ina sa pag-aalaga ng mga sanggol, ngunit medyo naiiba ang landas ng kanyang paglalakbay.
“Ako ay malambot at umiiyak – at nang makilala ko ang mga kabataang ito [sa sistema ng pag-aalaga] at marinig ang kanilang mga kuwento, gusto kong makipagdigma para sa kanila. Gusto lang nilang mahalin at magustuhan. Hindi sila tulad ng ipininta ng mundo sa kanila,” sabi ni Arnicca.
Ang kuwento ng mag-asawa ay nag-uugnay sa kanilang hilig sa pagtulong sa mga kabataan, dahil nararamdaman din ni Juana na nakatali sa mga kabataang ito na alam mismo (mula sa kanyang sariling mga karanasan sa foster system) kung gaano kahirap ang maging ganoong edad, sa tahanan ng iba, at madalas. kasama ang ibang mga bata.
Magkasama, ang mag-asawa ay nagpalaki ng 11 pre-teens at teens sa Capital Region mula noong 2018 at ilang mga anak sa pamamagitan ng pagkakamag-anak (naging isang mapagkukunang pamilya sa isang kamag-anak o kaibigan) na pangangalaga bago iyon.
“Lagi kaming may open bahay at bukas pinto para sa lahat ng nangangailangan ng tulong,” sabi ni Juana. “Dito ang ating panawagan. Ito ang dapat nating gawin.”
“Hindi namin ginagawa ito para sa pera. Ito ang aming hilig at gusto namin [ito],” sabi ni Arnicca.
Sila na ngayon ang adoptive parents ng 14-year-old na si Andrew at resource parents sa kanilang 17-year-old na anak na babae.
Si Andrew ay 11 taong gulang nang una siyang dumating sa kanilang bahay at nakatakdang manatili doon hanggang sa katapusan ng linggo. Ngunit noong Sabado ng umaga, inihayag niya na hindi siya aalis, at sinabi ng mag-asawa na hindi sila maaaring magtalo.
“Nainlove kami [sa kanya],” sabi ni Juana. “Nag-gel siya sa pamilya namin. Kahanga-hanga rin ang kanyang bio[logical] pamilya.”
Bago tumira kasama sina Arnicca at Juana, umiinom si Andrew ng ilang mga gamot para sa Attention Deficit at Hyperactivity Disorder at Obsessive-Compulsive Disorder. Magkasama, ang pamilya ay nagsumikap nang husto upang makahanap ng mga alternatibong solusyon at sa kalaunan ay nagawang bawasan ng kalahati ang bilang ng mga gamot at ang dosis.
"May ilan na palaging tatawag sa iyo na 'nanay' at uuwi para sa Thanksgiving, at ang ilan ay laging naninirahan sa iyong puso," sabi ni Juana. "Nakakaapekto sila sa iyong buhay [at] nagtuturo din sa iyo. Hindi lang ito isang paraan.”
Ngayon, gusto ng pamilya na mag-hang out nang sama-sama, pumunta sa mga amusement park at bumisita sa mga lugar tulad ng Palm Springs, Universal Studios at Arizona.
"Huwag sumuko sa kabataan," sabi ni Arnicca nang tanungin kung ano ang sasabihin niya sa ibang mga potensyal na mapagkukunang magulang. "Ang mga sanggol ay kahanga-hanga at ang pinaka-cute, ngunit ang [mga nakatatandang bata] ay kahanga-hanga at maaari silang magdala sa iyo ng labis na pagmamahal at kagalakan. Magkakaroon ng mahihirap na araw, ngunit ang paggawa ng pagbabago sa kanilang buhay ay ang pinakamagandang gantimpala.”
“Inaasahan ko ang araw na magpapakita sila sa aming pintuan, kasal o matagumpay at sasabihing 'naaalala mo ako?'”
